Ik had vannacht iets raars;
Zo werd ik even wakker. En deed mijn ogen open en toen zat er een HUGE witte spin op het dekbed! Dus ik gooide het dekbed van me af en sprong heel ver (echt heel ver...ik stond bijna in de badkamer..nou kent u mijn huis niet, maar dat is dus wat je noemt; ver). Daarna pakte ik een puntje van het dekbed op om te kijken of die albino er nog onder zat...en...en...toen werd ik wakker.
Echt zo stripachtig wakker worden, met zo'n plopje boven je hoofd; *plop*
En toen stond ik dus met een bonkend hart met een puntje dekbed in mijn hand, naar de grond te kijken.
Achterlijk.
N.B. De volgende dag heb ik natuurlijk een glas over dat dier gezet, pampiertje dronder, en buiten op het balkon gezet.
Glaasje melk ernaast.
Deur weer dicht.
Zo ben ik dan ook wel weer...
Oor/ei dop
Gister eindelijk eens de oordopjes van mijn Ipod, die ik al 3 maanden int bezit had, uit de verpakking gehaald.
Vond behoorlijk decadent van mezelf.
Was nog best een gedoetje.
Zat helemaal inmekander gedraaid met een dun plastic-je drom; al was het een mini condoompje.
Na de nodige muziekjes te hebben beluisterd probeerde ik het er weer terug in te frommelen.
Mocht niet baten.
Krijg je toch meer waardering voor de chineesjes die dat wel voor elkaar krijgen.
(Terwijl ik eigenlijk mijn koptelefoon prefereer. Maar om nou én een muts én een koptelefoon op te doen, vond ik wel erg gortig. En daarnaast hoor ik geeneens zoveel, omdat die muts over mijn oren komt.
Kan je die muts wel óver die koptelefoon doen, maar sta liever niet te boek als ei.
Want die hebben met pasen een mutsje op bij het o zo gezellige paasontbijt, anders koelt hun bolletje af. En das zonde, want dan zit je een koud ei te eten*. Dat moge evident wezen).
N.B. Dit stukje heeft kop nog staart. Het gaat meer over de kop, dan over de staart.
Doet me niks...
*En dat is trouwens ook zielig voor de kip. Zo'n koud ei.
Vond behoorlijk decadent van mezelf.
Was nog best een gedoetje.
Zat helemaal inmekander gedraaid met een dun plastic-je drom; al was het een mini condoompje.
Na de nodige muziekjes te hebben beluisterd probeerde ik het er weer terug in te frommelen.
Mocht niet baten.
Krijg je toch meer waardering voor de chineesjes die dat wel voor elkaar krijgen.
(Terwijl ik eigenlijk mijn koptelefoon prefereer. Maar om nou én een muts én een koptelefoon op te doen, vond ik wel erg gortig. En daarnaast hoor ik geeneens zoveel, omdat die muts over mijn oren komt.
Kan je die muts wel óver die koptelefoon doen, maar sta liever niet te boek als ei.
Want die hebben met pasen een mutsje op bij het o zo gezellige paasontbijt, anders koelt hun bolletje af. En das zonde, want dan zit je een koud ei te eten*. Dat moge evident wezen).
N.B. Dit stukje heeft kop nog staart. Het gaat meer over de kop, dan over de staart.
Doet me niks...
*En dat is trouwens ook zielig voor de kip. Zo'n koud ei.
Vloksie lady
krrn krrn krrn krrn krrnt krrn krrnn krrn
krrn krrn krrnnn krrn krrn krrn rrn
krrn krrn krrn
krrn krrn krrnt krrnn krrn krrn krrn
krrnkrrn krrn krrZWIEP pok GVRRDEKKUT
krrn krrn krrn krrnt krrn krrnkrrn
krrn krrn krrn krrn krrn krrn
krrn krrn krrn krrn krrnt krrn krrnn krrn
krrn krrn krrn krrn krrnt krrn krrnn krrn
krrn krrn krrn krrn krrn krrn
krrn krrn krrnkrrn krrn krrn
Vertaling van het hier bovenstaande;
femmez loopt door een winterwonderland.
En komt spontaan met een gedicht wat loopt van geen kant.
Ook staat ze even voor het stoplicht.
En gaat daarna pardoes op drmuil gezicht.
Maar met een dappere trend,
loopt zij door en door.
De witte deken wankelend trotserend...
En damn, wat was het koud. Echt hoor.
N.B. Titel met dank aan Le.
krrn krrn krrnnn krrn krrn krrn rrn
krrn krrn krrn
krrn krrn krrnt krrnn krrn krrn krrn
krrnkrrn krrn krrZWIEP pok GVRRDEKKUT
krrn krrn krrn krrnt krrn krrnkrrn
krrn krrn krrn krrn krrn krrn
krrn krrn krrn krrn krrnt krrn krrnn krrn
krrn krrn krrn krrn krrnt krrn krrnn krrn
krrn krrn krrn krrn krrn krrn
krrn krrn krrnkrrn krrn krrn
Vertaling van het hier bovenstaande;
femmez loopt door een winterwonderland.
En komt spontaan met een gedicht wat loopt van geen kant.
Ook staat ze even voor het stoplicht.
En gaat daarna pardoes op dr
Maar met een dappere trend,
loopt zij door en door.
De witte deken wankelend trotserend...
En damn, wat was het koud. Echt hoor.
N.B. Titel met dank aan Le.
Zo kan het ook...
Nou zit ik op badminton (daar schaam ik me verder niet voor) en daar gaan we altijd eerst 'inmeppen'. Na een tijd gaan we aan het echte werk beginnen, maar daar moet altijd één iemand even de aanzet toe geven. Dus dan roep je iets in de trant van; "Zullen we aan het wedstrijdje gaan beginnen?" of woorden van gelijke strekking.
Maar gister riep mijn partner ineens uit het niets heel hard naar de tegenpartij; "BEN JE AL WARM?"
Maar gister riep mijn partner ineens uit het niets heel hard naar de tegenpartij; "BEN JE AL WARM?"
Bedoelde u: femmes
Ik zie google sinds een paar weken als een vies eng ventje.
Zodra je 'femmez' intikt komt de oude snoepert met bevindingen als (in willekeurige volgorde);
- I LOVE WET PUSSY
- sexy Lesbian, Bisexual Femmez
- Femmez Fatale
- Single Ukraine Ladies (???)
Oke...ik kom ook wel bovendrijven in de lijst, maar hij pakt wel steeds de rare zinnetjes uit mijn blog. Zo pakte hij eerst;
- Bruin slijm
En nu kom ik;
- In mijn onderbroek
...in de lijst
WTFOK!?? Nou hoop ik niet dat ik over een maand te vinden ben onder; 'I LOVE WET PUSSY' door dit stukje...
Oh o...
Als mijn moeder dat leest...
Zodra je 'femmez' intikt komt de oude snoepert met bevindingen als (in willekeurige volgorde);
- I LOVE WET PUSSY
- sexy Lesbian, Bisexual Femmez
- Femmez Fatale
- Single Ukraine Ladies (???)
Oke...ik kom ook wel bovendrijven in de lijst, maar hij pakt wel steeds de rare zinnetjes uit mijn blog. Zo pakte hij eerst;
- Bruin slijm
En nu kom ik;
- In mijn onderbroek
...in de lijst
WTFOK!?? Nou hoop ik niet dat ik over een maand te vinden ben onder; 'I LOVE WET PUSSY' door dit stukje...
Oh o...
Als mijn moeder dat leest...
Heel apart gevoel van binnen
Ik had mijn laptop gebruikt elders en daarna liep ik naar huis met het geval in mijn rugtas. Nou moet ik erbij vertellen/schrijven dat het best koud was buiten. En het regende ook lichtelijk mot.
Eenmaal binnen vond ik wel een aangenaam gevoel.
Zo'n warm kacheltje op je rug.
Dus heb ik nog een uur met m'n rugzak rond gelopen.
In mijn onderbroek.
Nee...dat verzin ik er nou bij.
Eenmaal binnen vond ik wel een aangenaam gevoel.
Zo'n warm kacheltje op je rug.
Dus heb ik nog een uur met m'n rugzak rond gelopen.
In mijn onderbroek.
Nee...dat verzin ik er nou bij.
Krijg nou...*
Ik heb welgeteld één (1!) volger van mijn blog!
Kwam ik net achter.
Hulde!
(Voel ook wel enige druk nu ineens...damn...1 lezert...)
*tieten?
Kwam ik net achter.
Hulde!
(Voel ook wel enige druk nu ineens...damn...1 lezert...)
*tieten?
-censuur- nummer
"Ik bedacht me ineens dat ik in het weekend de hele tijd Tuintje in mijn hart in mijn hoofd had..."
Groots cadeau
Ik kocht een cadeaubon bij de Praxis.
"Voor hoeveel?";vroeg de (duidelijk heringetrede) kassa mevrouw.
"20"
Na wat gehannes met de kassa (wapper al een uur met mijn opgepimpte ING kaart voor dr neus en dan drukt ze nog op de knop 'gepast geld', waardoor ze weer helemaal bij de balie (why?) opnieuw de bon moet aanmelden...jawel, dan denk je nog;"Ik ga lekker achter de kassa zitten...zal mijn tijd wel duren"...maar nee...heul niet gemakkelijk! Daar verkijkt een mens zich nog lelijk op!) zegt ze op een aangeleerde vrolijke wijze;"Dat is dan 20 euro".
Echt.
Ik moest op mijn lip bijten om niet te reageren met;"20 Euro! Voor een bon? Wat zijn dat voor bedragen tegenwoordig! Sinds die euro er is... *namoppermopper*"...
Maar dat doe je natuurlijk niet!
Ik haalde keurig mijn pinpas door de gleuf met een bloedende lip.
En vergat de bon op de rolletjes band*.
Moest ik goddomme nog terug lopen...
*(Let op: Geen ROLband...nee een rolletjes band...net als bij Ikea..leg je je Björn lamp erop...kan je die zo een zwiep meegeven...rolt zo naar 't end van de band...pardoes langs de kassa juffrouw...HA!
Of je treft net een juffrouw met goeie reflexen...moet je alsnog betalen...)
"Voor hoeveel?";vroeg de (duidelijk heringetrede) kassa mevrouw.
"20"
Na wat gehannes met de kassa (wapper al een uur met mijn opgepimpte ING kaart voor dr neus en dan drukt ze nog op de knop 'gepast geld', waardoor ze weer helemaal bij de balie (why?) opnieuw de bon moet aanmelden...jawel, dan denk je nog;"Ik ga lekker achter de kassa zitten...zal mijn tijd wel duren"...maar nee...heul niet gemakkelijk! Daar verkijkt een mens zich nog lelijk op!) zegt ze op een aangeleerde vrolijke wijze;"Dat is dan 20 euro".
Echt.
Ik moest op mijn lip bijten om niet te reageren met;"20 Euro! Voor een bon? Wat zijn dat voor bedragen tegenwoordig! Sinds die euro er is... *namoppermopper*"...
Maar dat doe je natuurlijk niet!
Ik haalde keurig mijn pinpas door de gleuf met een bloedende lip.
En vergat de bon op de rolletjes band*.
Moest ik goddomme nog terug lopen...
*(Let op: Geen ROLband...nee een rolletjes band...net als bij Ikea..leg je je Björn lamp erop...kan je die zo een zwiep meegeven...rolt zo naar 't end van de band...pardoes langs de kassa juffrouw...HA!
Of je treft net een juffrouw met goeie reflexen...moet je alsnog betalen...)
Zintuigen hussel
Een muzikant wordt de vraag gesteld hoe hij nieuwe nummers schrijft;
'Tja...ogen dicht en dan kijken welke gevoelens er boven komen'.
'Tja...ogen dicht en dan kijken welke gevoelens er boven komen'.
Open brief
Beste moeder natuur,
Natuurlijk ben ik enorm dankbaar voor het lichaam wat u mij geschonken heeft. Maar toch wil ik u op een paar kleine slordigheidjes wijzen. Ik weet dat ik daar wellicht nu wat laat mee kom, zo na 30 jaar, maar neem het dan even mee voor de volgende generatie. Ik bedoel, de mens schijnt te moeten leren van zijn fouten van u, met evolutie en alles, dus dan zou u ook best wat kritischer naar u werk kunnen kijken.
Daarom het volgende bescheiden lijstje. (Ik had een veel langere lijst, maar ik snap best dat u het druk heeft, dus ik heb niet teveel op de details ingezoomd).
- Het fenomeen 'slapende ledenmaten' (wtf!)
- Waarom wil mijn linker oog liever de tegenovergestelde kant op kijken bij vermoeidheid?
- Waarom vind ik mijn eigen onderdelen die loslaten vrijwel direct walgelijk? (Hieronder vallen haren, nagels, huidschilfers etc.)
- Als ik slapen wil, stemt mijn hele lijf daarmee keurig in, maar mijn hersenen hebben doodleuk zoiets van;'Joh, wij hebben nog zoveel om te overpeinzen wij gaan nog even door...Maar let niet op ons hoor!' Dit staat gelijk aan: slapeloosheid.
- Honger had toch ook zonder geluid gekund? Ik voél het toch al? (Ik schaam me elke keer dood in gezelschap).
- Schijnbaar moet er nog minstens 3x extra op een wondje in je wang moeten worden gebeten.
- Die menstruatie. Even als vrouwen onder elkaar; dat toch ook makkelijk een jaarlijks iets kunnen worden? Maken we er meteen leuk feest van ofzo weet ik 't...Maar el-ke (fokking) maand??? Kom op!
- Dat structureel ongelijk verdelen van dat vet...moet ik dat zien als een foute grap?
- Oja, en nou ik toch aan het klagen ben; waarom had dat ene been niet iets langer gekund? Kost me klauwen met geld...elke keer die broeken aan laten passen.
Kijk maar even wat u er mee kunt...
Met vriendelijke groet,
Femmez
Natuurlijk ben ik enorm dankbaar voor het lichaam wat u mij geschonken heeft. Maar toch wil ik u op een paar kleine slordigheidjes wijzen. Ik weet dat ik daar wellicht nu wat laat mee kom, zo na 30 jaar, maar neem het dan even mee voor de volgende generatie. Ik bedoel, de mens schijnt te moeten leren van zijn fouten van u, met evolutie en alles, dus dan zou u ook best wat kritischer naar u werk kunnen kijken.
Daarom het volgende bescheiden lijstje. (Ik had een veel langere lijst, maar ik snap best dat u het druk heeft, dus ik heb niet teveel op de details ingezoomd).
- Het fenomeen 'slapende ledenmaten' (wtf!)
- Waarom wil mijn linker oog liever de tegenovergestelde kant op kijken bij vermoeidheid?
- Waarom vind ik mijn eigen onderdelen die loslaten vrijwel direct walgelijk? (Hieronder vallen haren, nagels, huidschilfers etc.)
- Als ik slapen wil, stemt mijn hele lijf daarmee keurig in, maar mijn hersenen hebben doodleuk zoiets van;'Joh, wij hebben nog zoveel om te overpeinzen wij gaan nog even door...Maar let niet op ons hoor!' Dit staat gelijk aan: slapeloosheid.
- Honger had toch ook zonder geluid gekund? Ik voél het toch al? (Ik schaam me elke keer dood in gezelschap).
- Schijnbaar moet er nog minstens 3x extra op een wondje in je wang moeten worden gebeten.
- Die menstruatie. Even als vrouwen onder elkaar; dat toch ook makkelijk een jaarlijks iets kunnen worden? Maken we er meteen leuk feest van ofzo weet ik 't...Maar el-ke (fokking) maand??? Kom op!
- Dat structureel ongelijk verdelen van dat vet...moet ik dat zien als een foute grap?
- Oja, en nou ik toch aan het klagen ben; waarom had dat ene been niet iets langer gekund? Kost me klauwen met geld...elke keer die broeken aan laten passen.
Kijk maar even wat u er mee kunt...
Met vriendelijke groet,
Femmez
(Vrouw) onvriendelijk edoch grappig
In een Australische tv serie hadden 2 mensen na veel gedoe eindelijk een date. De man staat haar op te wachten bij de deur en terwijl een pracht van een vrouw naar buiten flaneert reageert hij met de woorden;'You brushed up alright!'
De ondertitellaar (ik vermoed een man) vertaalt hier de zin letterlijk.
Je zou dat in het dagelijks leven gebruiken. Ik denk toch niet dat een dame het erg zou appreciëren als je als openingszin zou gebruiken;'Zo zo...Jij hebt goed geboend!'
De ondertitellaar (ik vermoed een man) vertaalt hier de zin letterlijk.
Je zou dat in het dagelijks leven gebruiken. Ik denk toch niet dat een dame het erg zou appreciëren als je als openingszin zou gebruiken;'Zo zo...Jij hebt goed geboend!'
Oude van dagen
Op een terrasje zitten 2 oudere mensen. Een stel. Dat merk je op aan het feit dat ze elkaar niks te melden hebben. Ook niet als de man even op staat om binnen een servetje te pakken waarmee hij niet alleen zijn mond, maar zijn hele gezicht mee af te neemt. Zijn vrouw drukt ondertussen krummels op met haar wijsvinger en stopt ze in haar mond. Een gewoonte waarschijnlijk nog over van de oorlog. Haar tas zit op haar buik gedrukt. Je weet het maar nooit in die drukke stad. Ze staart naar de bakker aan de overkant; zal ze nog een paar lekkere gebakjes kopen? Maar er komt toch niemand op visite en ze zijn daar ook zo vreselijk duur.
Plots staat ze op en loopt weg. Haar man volgt haar gedwee. Hij hoopt dat er straks, als ze thuis zijn, lekkere mokka taartjes op hem wachten bij de koffie.
Plots staat ze op en loopt weg. Haar man volgt haar gedwee. Hij hoopt dat er straks, als ze thuis zijn, lekkere mokka taartjes op hem wachten bij de koffie.
Vim
Zo af en toe moesten mijn broer en ik vroeger onze tanden poetsen met wat mijn ouders noemden 'Vim'. Het was een blauw poeder waar je tandenborstel in doopte en de eerste aanrakingen met dat poeder tegen je tanden gaf altijd kippenvel; het was nog te ruw om goed mee te poetsen. Maar daarna ging het toch gewoon schuimen en poetste je je tandvlees aan gort om het spul enige waardigheid mee te geven.
Terwijl ik me verwonderde over het feit dat het kauwgompje in mijn mond precies diezelfde smaak had als dat 'Vim' van vroeger, zakte er een meisje naast me in de stoel met een diepvriestaart.
Bovenop legde ze een Iphone.
Wonderlijke combinatie vond ik het.
We moesten nog minstens een half uur wachten tot de trein vertrok vanuit Den Haag centraal. Eenmaal op station Holland Spoor stapte ze weer uit met taart en al.
Het hele stuk naar Rotterdam centraal kauwde in venijnig op mijn kauwgompje; dat stukje van centraal naar Holland Spoor had ze toch makkelijk kunnen lopen? En waarom, als je toch centen zat hebt voor een Iphone, een diepvries taart kopen? Schaf dan een behoorlijke taart aan. Niet zo'n gore slagroom taart. En als ze op de plek van bestemming zou komen, was dat ding helemaal niet meer te vreten. Wel ontdooid. Dat wel. Maar doe het dan nog minstens in een tas of iets! Ga je toch niet voor lul lopen met een diepvries taart. En wie gaat er nou nog om 11 uur 's avonds aan de taart?
Thuis poetste ik mijn tanden met Paradontax. Ik hoop dat niemand het in zijn hersens haalt om daar ooit een kauwgom van te maken.
Terwijl ik me verwonderde over het feit dat het kauwgompje in mijn mond precies diezelfde smaak had als dat 'Vim' van vroeger, zakte er een meisje naast me in de stoel met een diepvriestaart.
Bovenop legde ze een Iphone.
Wonderlijke combinatie vond ik het.
We moesten nog minstens een half uur wachten tot de trein vertrok vanuit Den Haag centraal. Eenmaal op station Holland Spoor stapte ze weer uit met taart en al.
Het hele stuk naar Rotterdam centraal kauwde in venijnig op mijn kauwgompje; dat stukje van centraal naar Holland Spoor had ze toch makkelijk kunnen lopen? En waarom, als je toch centen zat hebt voor een Iphone, een diepvries taart kopen? Schaf dan een behoorlijke taart aan. Niet zo'n gore slagroom taart. En als ze op de plek van bestemming zou komen, was dat ding helemaal niet meer te vreten. Wel ontdooid. Dat wel. Maar doe het dan nog minstens in een tas of iets! Ga je toch niet voor lul lopen met een diepvries taart. En wie gaat er nou nog om 11 uur 's avonds aan de taart?
Thuis poetste ik mijn tanden met Paradontax. Ik hoop dat niemand het in zijn hersens haalt om daar ooit een kauwgom van te maken.
Je haar danst
Nu ik tegenwoordig weer lang haar heb, weet ik weer waarom ik het ooit af liet knippen; idyllisch zat ik buiten in de zon te genieten van een versnapering. Romantisch waaide er zelfs een luchtig briesje.
Er zatverdo verdikkie meer softijs in mijn coiffure dan in mijn maag.
Er zat
China
Bij het grofvuil stond een klein chineesje op een klein fietsje.
Zonde om weg te gooien vond ik, en ik tilde haar op en keek onder haar schoentje; 'Made in China' stond er.
Ik zette haar weer neer en ze fietste weg.
Naar een groter chinees exemplaar.
Die mij boos aankeek.
'Moet je maar beter op je spullen letten'; mopperde ik.
Zonde om weg te gooien vond ik, en ik tilde haar op en keek onder haar schoentje; 'Made in China' stond er.
Ik zette haar weer neer en ze fietste weg.
Naar een groter chinees exemplaar.
Die mij boos aankeek.
'Moet je maar beter op je spullen letten'; mopperde ik.
Brood; daar zit wat in
Zo stond ik gister bij de broodafdeling alwaar een medewerkster handmatig puntjes in de broodbak deed. Hiervoor moest ze wel het bordje 'gelieve de tang te gebruiken' optillen.
Ik at die middag dan ook ovenbroodjes.
Ik at die middag dan ook ovenbroodjes.
i'm really not a blogger
Wat ik nou behoorlijk irritant vind (en waar ik me aan erger...ik haal die 2 altijd door elkaar...niet door elkaar in letterlijke zin...dat ik dan iets uitkraam alla;'irrierger' of nog erger...(dat rijmt) 'rigertar'...dan heb je echt een behoorlijk spraakgebrek...Maar ik bedoel 'irriteer ik me aan'...en volgens mijn moeder is dat niet goed en die kan het weten dus dan doe ik het niet meer) is dat er een malloot op aard bestaat die het in haar paasei had gehaald om een blog te openen onder de naam 'femmezblogspot' en dan doodleuk 1 bericht plaatst met als kop (ik citeer);'i'm really not a blogger'.
ROT DAN OP!
Daarom was ik dus genoodzaakt om mijn blog 'femmezkneuz' te noemen terwijl ik HEUL niet zo'n kneuz ben....soms...DUS WAAROM STOPT DIE ONVERLAAT DAN NIET MET BLOGGEN ZODAT ECHTE FEMMEZ-EN ER GEBRUIK VAN KUNNEN MAKEN! *moppermok*
Echt...daar kan ik me wezenloos aanirri ergeren werkelijk...
ROT DAN OP!
Daarom was ik dus genoodzaakt om mijn blog 'femmezkneuz' te noemen terwijl ik HEUL niet zo'n kneuz ben....soms...DUS WAAROM STOPT DIE ONVERLAAT DAN NIET MET BLOGGEN ZODAT ECHTE FEMMEZ-EN ER GEBRUIK VAN KUNNEN MAKEN! *moppermok*
Echt...daar kan ik me wezenloos aan
Solo
Vandaag passeerde ik een vakkenvulster in de supermarkt (buiten de winkel had ik natuurlijk nooit geweten dat ze een vakkenvulster was...of ze loopt vol gepaste trots de hele dag in haar supermarkt tenue...dat weet ik natuurlijk niet). Ze was nogal gepikeerd en bromde tegen een collega;'Laten ze mij hier solo!'
Vond dat laatste woordje zo mooi. Stond er echt nog even over te prakkiseren bij de diepvries vakken. Geeft zoveel meer drama mee dan het woordje 'alleen'. Ga die ook in vocabulaire opnemen. Mooi man...
*15 minuten later*
Maar misschien is het gewoon straattaal. Dan sta ik natuurlijk mooi voor lul. Als een óuwe lul die nog mee wilt doen met de jeugd.
Treurig.
Nee, ik zie er vanaf...
Vond dat laatste woordje zo mooi. Stond er echt nog even over te prakkiseren bij de diepvries vakken. Geeft zoveel meer drama mee dan het woordje 'alleen'. Ga die ook in vocabulaire opnemen. Mooi man...
*15 minuten later*
Maar misschien is het gewoon straattaal. Dan sta ik natuurlijk mooi voor lul. Als een óuwe lul die nog mee wilt doen met de jeugd.
Treurig.
Nee, ik zie er vanaf...
Verkeersbord;
"Situaties veranderd aan het eind van de tunnel".
(Mooie boel. Nou weten we helemaal niet meer waar we aan toe zijn als we heengaan...)
(Mooie boel. Nou weten we helemaal niet meer waar we aan toe zijn als we heengaan...)
Vette pot
Soms lees je iets waarvan je baalt dat je 't zelf niet verzonnen hebt...pure poëzie:
Op MP is een verkoopster actief die kleine potje oogcréme van Clinique verkoopt.
Maar ze heeft er dan opeens nog maar een klein aantal in voorraad, die ze je dan tegelijk probeert aan te smeren. Gelukkig heb ik er maar eentje gekocht want ik zag bij het openen gelijk, dat ze deze potjes zelf heeft gevuld. De echte oogcréme is nl. helderwit en deze is geelachtig.
Als je deze koopt, weet je dus niet wat je precies onder je ogen aan het smeren bent.
Waarschijnlijk uit een supergoedkope pot, waar je wellicht ook nog eens allergisch op reageert!
Toch triest wat mensen niet allemaal verzinnen om aan geld te komen
Die vet aangezette synoniemen, die onderhuidse woede...en dan daar bovenop die dun aangebrachte discriminerende aanval...
Kippenvel werkelijk...
Op MP is een verkoopster actief die kleine potje oogcréme van Clinique verkoopt.
Maar ze heeft er dan opeens nog maar een klein aantal in voorraad, die ze je dan tegelijk probeert aan te smeren. Gelukkig heb ik er maar eentje gekocht want ik zag bij het openen gelijk, dat ze deze potjes zelf heeft gevuld. De echte oogcréme is nl. helderwit en deze is geelachtig.
Als je deze koopt, weet je dus niet wat je precies onder je ogen aan het smeren bent.
Waarschijnlijk uit een supergoedkope pot, waar je wellicht ook nog eens allergisch op reageert!
Toch triest wat mensen niet allemaal verzinnen om aan geld te komen
Die vet aangezette synoniemen, die onderhuidse woede...en dan daar bovenop die dun aangebrachte discriminerende aanval...
Kippenvel werkelijk...
Bruin slijm
Ik heb na 3 zakken Chokotoffs eindelijk door hoe je ze moet eten zonder dat de bruine kwijl langs je kin druipt;
1) De Chokotoff dwars op je kiezen leggen (ik prefereer de rechter kant van mijn gebid)
2) Op de helft kauwen
3) Als dat een zacht drapje is, de andere helft naar de linker kiezen duwen
4) Daar op het restant kauwen (die is dan ook nog lekker koud!)
Ik zal de Nobel prijs er niet mee winnen, maar ik moet enige trots na deze ontdekking toch niet onder drukken...
Mja...
Ze konden die dingen ook de helft kleiner maken.
Heb je wel meer van die losse papiertjes overal liggen.
Ben wel blij dat ik geen beugel meer heb...
1) De Chokotoff dwars op je kiezen leggen (ik prefereer de rechter kant van mijn gebid)
2) Op de helft kauwen
3) Als dat een zacht drapje is, de andere helft naar de linker kiezen duwen
4) Daar op het restant kauwen (die is dan ook nog lekker koud!)
Ik zal de Nobel prijs er niet mee winnen, maar ik moet enige trots na deze ontdekking toch niet onder drukken...
Mja...
Ze konden die dingen ook de helft kleiner maken.
Heb je wel meer van die losse papiertjes overal liggen.
Ben wel blij dat ik geen beugel meer heb...
Zintuig
De reactie van een meisje die op de radio wordt gevraagd een pakje soep dat over de datum is, te openen; "Ja, soep stinkt altijd in mijn ogen".
Wrom
Waarom gaan alle bejaarden boodschappen doen wanneer ik voor een week voer moet halen?
Waarom gaat de band waar je hand op legt meestal sneller dan de roltrap waar je op staat?
Waarom word je natter van motregen dan 'regular' regen?
Waarom krijg ik altijd kriebel aan mijn neus als ik iets zwaars in mijn handen heb?
Waarom liggen de aller leukste ( en tevens ook afgeprijsde) artikelen in de winkel als ik geen cent te makken heb en liggen er bergen achterlijke producten in de schappen als ik (redelijk) wat te spenderen heb?
Waarom krijg ik een pak koekjes niet open als ik aan het daarvoor bedoelde rode touwtje trek?
Waarom heb ik altijd leerling caissières?
Waarom zit mijn haar het leukst als ik naar bed ga?
Waarom gaan bij mij planten al dood als ik ze net koud heb afgerekend?
Waarom lees ik de leukste artikelen in de wachtkamer en niet als ik met een kop thee, met alle tijd van de wereld, op de bank zit?
Waarom krijg ik de hik als ik eindelijk aan de praat raak met een potentieel leuk iemand?
Waarom parkeer ik voortreffelijk in één keer achteruit op het moment als er net niemand kijkt?
Waarom klapt internet eruit als ik net een lap tekst heb gety
Waarom gaat de band waar je hand op legt meestal sneller dan de roltrap waar je op staat?
Waarom word je natter van motregen dan 'regular' regen?
Waarom krijg ik altijd kriebel aan mijn neus als ik iets zwaars in mijn handen heb?
Waarom liggen de aller leukste ( en tevens ook afgeprijsde) artikelen in de winkel als ik geen cent te makken heb en liggen er bergen achterlijke producten in de schappen als ik (redelijk) wat te spenderen heb?
Waarom krijg ik een pak koekjes niet open als ik aan het daarvoor bedoelde rode touwtje trek?
Waarom heb ik altijd leerling caissières?
Waarom zit mijn haar het leukst als ik naar bed ga?
Waarom gaan bij mij planten al dood als ik ze net koud heb afgerekend?
Waarom lees ik de leukste artikelen in de wachtkamer en niet als ik met een kop thee, met alle tijd van de wereld, op de bank zit?
Waarom krijg ik de hik als ik eindelijk aan de praat raak met een potentieel leuk iemand?
Waarom parkeer ik voortreffelijk in één keer achteruit op het moment als er net niemand kijkt?
Waarom klapt internet eruit als ik net een lap tekst heb gety
Kapsalon
Op Zuidplein is weinig sfeervols te ontdekken. Het bevindt zich op zijn hoogtepunt wat armoedigheid betreft. Enige wat nog een beetje cachet heeft, is het shoarma tentje. Het is nog kleiner dan de openbare wc's er tegenover en met de hygiëne nemen ze het ook niet zo nauw (worden we niet vrolijk van), maar het er is er in ieder geval een levendige boel. Nou heeft Zuidplein niet te klagen wat betreft 'levendigheid', maar dat zou ook gemakkelijk onder het kopje 'hangjongeren' kunnen vallen (lees; je kan op een zaterdagmiddag niet in een rechte lijn van de Hema naar de Footlocker lopen...nou kan dat ook niet omdat er een pinautomaat tussen staat...maar STEL). En ze hebben lekker voer! Man...
Soms, als ik vind dat ik al teveel halal eten naar binnen heb gewerkt die week, ga ik op zoek naar een alternatief aldaar. Zo kwam ik bij het eettentje van de V&D. Broodje ham nam ik. Met dat broodje in de hand zocht ik een zitplek om dat broodje fijn soldaat te maken. Ik wil graag mensen kijken als ik eet. Dan heb je namelijk een goed excuus. Ik wil wel de hele dag mensen kijken, maar ik denk dat ik dan uiteindelijk muntjes toegestopt krijg (terwijl ik niet eens een straatkrant in mijn handen heb dan; vrijgevige mensen heb je toch op de wereld). Dus ik besloot op de koude grond te gaan zitten. Wel tegen een muurtje aan natuurlijk. Ik ga niet midden in de loopruimte zitten. Terwijl ik kauwde op die vieze ham (never broodjes daar kopen mensen!) keek ik omhoog naar de elite die bij La place aan het eten waren. Vanuit kikkerperspectief kijk je dus ónder de tafeltjes aldaar. En ónder die tafeltjes zaten dus allemaal kauwgommetjes! Helemaal vól! Vond wel een mooi contrast.
(En ik zag aan de overkant een jongetje onder de gele jurk van een paspop duiken...Die komt er wel die knul...)
Soms, als ik vind dat ik al teveel halal eten naar binnen heb gewerkt die week, ga ik op zoek naar een alternatief aldaar. Zo kwam ik bij het eettentje van de V&D. Broodje ham nam ik. Met dat broodje in de hand zocht ik een zitplek om dat broodje fijn soldaat te maken. Ik wil graag mensen kijken als ik eet. Dan heb je namelijk een goed excuus. Ik wil wel de hele dag mensen kijken, maar ik denk dat ik dan uiteindelijk muntjes toegestopt krijg (terwijl ik niet eens een straatkrant in mijn handen heb dan; vrijgevige mensen heb je toch op de wereld). Dus ik besloot op de koude grond te gaan zitten. Wel tegen een muurtje aan natuurlijk. Ik ga niet midden in de loopruimte zitten. Terwijl ik kauwde op die vieze ham (never broodjes daar kopen mensen!) keek ik omhoog naar de elite die bij La place aan het eten waren. Vanuit kikkerperspectief kijk je dus ónder de tafeltjes aldaar. En ónder die tafeltjes zaten dus allemaal kauwgommetjes! Helemaal vól! Vond wel een mooi contrast.
(En ik zag aan de overkant een jongetje onder de gele jurk van een paspop duiken...Die komt er wel die knul...)
Nachtrit
Vannacht reed ik een nachtrit. Samen met nog 20 andere MG’s van de club een route rijden die begon om 12 uur 's nachts (de naam is natuurlijk ergens op gebaseerd) en eindigde om 8 uur 's ochtens. Slapeloze nachten gingen hier al aan vooraf of ik wel mijn ogen open kon houden om mijn vader de auto de juiste weg in te sturen, maar het ging mij wonderbaarlijk goed af. De eerste 3 uur. Want het gevecht tegen de slaap is een zeer vermoeiend spel.
Het fenomeen komt namelijk in fases. Fase 1 begint nog redelijk onschuldig met wat gapen. Dit is te overzien. Met wat optimistische praat en wat ontkenning kom je een end. Snel hierop volgen de prikkende ogen. Ook deze zijn nog wel te behappen. Vooral als je er wat Red Bull tegenaan gooit (figuurlijk) zijn deze 2 fases zeker wel door te komen. (Waarom dat vocht overigens geel is, is mij nooit helemaal duidelijk geworden). Maar na 3 uur zet de slaap zijn grootste troef in; het gedeeltelijk uitschakelen van de geest. Dit uit zich in het praten in steno, het hoofd wat alleen maar rechtuit wilt kijken en de volledige overgave van het lijf aan de zwaartekracht (ik reken hierbij oogleden en tevens het kapsel ). Je moet van goede huize komen om niet de afslag Dromenland te pakken. Het koste mij vreselijk veel moeite; veel ogen wrijven, verzitten en concentreren op de witte banen op het asfalt voor mij, hielden mij op de rit. Maar rond de klok van 5 had de slaap nog 1 kaart in handen; de warm wordende wangetjes. Je hebt het gevoel alsof je 2 hele bolle dampende rooie wangetjes hebt die zich als een gloed langzaam uitbreiden rond je hele hoofd en zich daar een gewicht aanmeten van zo’n 2 kilo. De wangen willen dan ook maar 1 ding en dat is op een kussen liggen met veel zacht dons. En dat laten ze je weten ook! Je krijgt visioenen van dikke dekbedden en schone lakens, enorme Zweedse matrassen met blokjes motief, en dikke sloffen en warme pyjama’s en en….
Het werd me bijna fataal. Maar ik heb het toch gered!
Ik kan zonder gene zeggen dat ik toch redelijk trots op mezelf was na deze overwinning. En toen ik dan toch eindelijk de slaap zijn zin gaf, hield híj het maar amper 2 uur vol! Daarna was ik klaarwakker! Nog vreselijk moe, maar alle dromen bleven uit! Wat is Klaas Vaak eigenlijk een kinderachtig ventje zeg…
Het fenomeen komt namelijk in fases. Fase 1 begint nog redelijk onschuldig met wat gapen. Dit is te overzien. Met wat optimistische praat en wat ontkenning kom je een end. Snel hierop volgen de prikkende ogen. Ook deze zijn nog wel te behappen. Vooral als je er wat Red Bull tegenaan gooit (figuurlijk) zijn deze 2 fases zeker wel door te komen. (Waarom dat vocht overigens geel is, is mij nooit helemaal duidelijk geworden). Maar na 3 uur zet de slaap zijn grootste troef in; het gedeeltelijk uitschakelen van de geest. Dit uit zich in het praten in steno, het hoofd wat alleen maar rechtuit wilt kijken en de volledige overgave van het lijf aan de zwaartekracht (ik reken hierbij oogleden en tevens het kapsel ). Je moet van goede huize komen om niet de afslag Dromenland te pakken. Het koste mij vreselijk veel moeite; veel ogen wrijven, verzitten en concentreren op de witte banen op het asfalt voor mij, hielden mij op de rit. Maar rond de klok van 5 had de slaap nog 1 kaart in handen; de warm wordende wangetjes. Je hebt het gevoel alsof je 2 hele bolle dampende rooie wangetjes hebt die zich als een gloed langzaam uitbreiden rond je hele hoofd en zich daar een gewicht aanmeten van zo’n 2 kilo. De wangen willen dan ook maar 1 ding en dat is op een kussen liggen met veel zacht dons. En dat laten ze je weten ook! Je krijgt visioenen van dikke dekbedden en schone lakens, enorme Zweedse matrassen met blokjes motief, en dikke sloffen en warme pyjama’s en en….
Het werd me bijna fataal. Maar ik heb het toch gered!
Ik kan zonder gene zeggen dat ik toch redelijk trots op mezelf was na deze overwinning. En toen ik dan toch eindelijk de slaap zijn zin gaf, hield híj het maar amper 2 uur vol! Daarna was ik klaarwakker! Nog vreselijk moe, maar alle dromen bleven uit! Wat is Klaas Vaak eigenlijk een kinderachtig ventje zeg…
Fiets (Column 3)
Al jaren had ik niet op de fiets gezeten. Sinds ik in Rotterdam woon, doe ik alles met de auto. Of ik ga, maar alleen als het echt te belachelijk is om naar het einde van de straat te rijden met je bolide voor een halfje wit, lopend. Nou was mijn rijwiel netjes meeverhuisd, maar daarna gewoon in de kelder geflikkerd en had daar mooi dienst gedaan om natte dweilen over heen te gooien of om losse knijpers aan te bevestigen. Maar met die eerste zonnestralen had ik ineens het idee opgevat; ik ga weer eens fietsen!
Eerst maar een pomp en een slot aanschaffen. In een klein fietsenwinkeltje werd mij het beste slot van tegenwoordig overhandigd door een klein mollig mannetje in een duidelijk overjarige overall. ’De rest knippuh ze zo door’; wijzend met zijn zwarte vingers naar de goedkopere varianten. Ik liet me nog even de beste bevestiging methode aanleren, en ging met de hele handel richting fiets. Hoogst verbaast merkte ik daar dat de lucht die ik met mijn nieuwe aanwinst in de banden bracht, ook bleef echt zitten! Ik kon dus meteen op stap! Nog even een lapje over het zadel om de ergste stof te verwijderen en snel naar buiten. Voorzichtig gaf ik mezelf een zetje…en…zowaar…ik fietste! Ik kon het nog! Spontaan zag ik meteen weer het beeld voor me van ongeveer 20 jaar geleden; mijn trotse vader aan het eind van het grasveld met zijn armen wijdt. (Op mijn Loeki fietsje kon ik de trappers wel vinden maar de rem ontdekte ik pas wéken daarna. Had de man goed ingecalculeerd trouwens, anders had ik voor eeuwig rondjes moeten blijven rijden ).
Maar al gauw merkte ik het wezenlijke verschil met de tegenwoordige tijd. Ik was maar net de hoek om, of ik begaf me tussen de ergste obstakels; het meteen kunnen mengen tussen het overige verkeer van auto’s, opgeschoten jongeren en brommobieltjes. Naast dat mijn fiets kreunde en piepte van deze plotselinge aandacht kon ikzelf ook kon geen kreun en piep onderdrukken; mijn coördinatievermogen moest ineens omgezet worden van automobilist in fietser! En dat is best een verandering! Als autorijder moet je gewoon de weg volgen. En staat er iets in de weg, een bus ofzo, dan stop je en vervolg je daarna je reis weer. Maar als fietser heb je ineens de optie om daar langs te flaneren! En hou je je wèl aan het fietspad dan moet je die razendsnel kunnen vinden, want die gaan over van rood naar zwart asfalt en zo hup, dwars over de weg naar het midden enzenz. Ik raakte lichtelijk gestrest!
Na 10 minuten ben ik dan ook achter een al ervaren fietser (een oud vrouwtje die net terug kwam van de dagelijkse boodschappen, te zien aan haar volle AH-tas voorop) gaan rijden en kwam ik zo weer ongehavend thuis. Fiets in weer in de kelder en ik op de bank. Sportief doe ik nog wel een keer. Op rolschaatsen ofzo (of heten dat tegenwoordig geen skeelers?)
Eerst maar een pomp en een slot aanschaffen. In een klein fietsenwinkeltje werd mij het beste slot van tegenwoordig overhandigd door een klein mollig mannetje in een duidelijk overjarige overall. ’De rest knippuh ze zo door’; wijzend met zijn zwarte vingers naar de goedkopere varianten. Ik liet me nog even de beste bevestiging methode aanleren, en ging met de hele handel richting fiets. Hoogst verbaast merkte ik daar dat de lucht die ik met mijn nieuwe aanwinst in de banden bracht, ook bleef echt zitten! Ik kon dus meteen op stap! Nog even een lapje over het zadel om de ergste stof te verwijderen en snel naar buiten. Voorzichtig gaf ik mezelf een zetje…en…zowaar…ik fietste! Ik kon het nog! Spontaan zag ik meteen weer het beeld voor me van ongeveer 20 jaar geleden; mijn trotse vader aan het eind van het grasveld met zijn armen wijdt. (Op mijn Loeki fietsje kon ik de trappers wel vinden maar de rem ontdekte ik pas wéken daarna. Had de man goed ingecalculeerd trouwens, anders had ik voor eeuwig rondjes moeten blijven rijden ).
Maar al gauw merkte ik het wezenlijke verschil met de tegenwoordige tijd. Ik was maar net de hoek om, of ik begaf me tussen de ergste obstakels; het meteen kunnen mengen tussen het overige verkeer van auto’s, opgeschoten jongeren en brommobieltjes. Naast dat mijn fiets kreunde en piepte van deze plotselinge aandacht kon ikzelf ook kon geen kreun en piep onderdrukken; mijn coördinatievermogen moest ineens omgezet worden van automobilist in fietser! En dat is best een verandering! Als autorijder moet je gewoon de weg volgen. En staat er iets in de weg, een bus ofzo, dan stop je en vervolg je daarna je reis weer. Maar als fietser heb je ineens de optie om daar langs te flaneren! En hou je je wèl aan het fietspad dan moet je die razendsnel kunnen vinden, want die gaan over van rood naar zwart asfalt en zo hup, dwars over de weg naar het midden enzenz. Ik raakte lichtelijk gestrest!
Na 10 minuten ben ik dan ook achter een al ervaren fietser (een oud vrouwtje die net terug kwam van de dagelijkse boodschappen, te zien aan haar volle AH-tas voorop) gaan rijden en kwam ik zo weer ongehavend thuis. Fiets in weer in de kelder en ik op de bank. Sportief doe ik nog wel een keer. Op rolschaatsen ofzo (of heten dat tegenwoordig geen skeelers?)
Column 2
Ik ben ’s morgens niet op mijn gezelligst. En dat druk ik dan nog netjes uit. Een grafhekel heb ik aan het fenomeen vroeg op staan. Alles voor 10 uur vind ik vroeg op staan. De idioot die heeft verzonnen dat we om half 9 moeten beginnen, mag vast gesnoerd worden op een stoel waarbij hij om de minuut een druppel op zijn hoofd krijgt. Wat dat aangaat kan ik beter een baan nemen met nachtdiensten, maar websites schijnen overdag ontworpen te moeten worden. Overigens denk ik ook niet dat klanten het erg op prijs stellen als ik midden in de nacht op bel met de vraag of de kleuren in hun site wel naar hun smaak zijn.
Familie en vrienden die mij eens op vroege morgen hebben meegemaakt, zijn wel op de hoogte van het volgende tafereel; ik ben niet aanspreekbaar, ik moet niet naar iets moeten zoeken, geluiden moeten niet te hard zijn en alles wat op vrolijkheid duidt moet uit mijn buurt blijven. Gebeurt iets in de rijtje wel, of nog erger, twee of meer van deze dingen, dan krijg ik gewoonweg moordneigingen. Meestal blijft dit wel binnen de perken van alleen maar een snauw of een vuile blik, maar ik ben wel voor de rest van de dag verpest; of de zon nou schijnt of niet, ik ben bloedje chagrijnig.
Nou heb ik het voorrecht dat ik boven een groenteboer woon. Sterker nog, de man heeft praktijk aan huis. Deze man begint al om 6 uur. Dit weet ik, omdat ik wel eens wakker wordt van een krat meloenen die op de grond neer komen of een vrachtwagen die schijnbaar zijn motor moet laten draaien anders kunnen de tomaten niet overgeheveld worden. Om 8 uur gaat zijn winkeltje open. Wonderbaarlijk heeft de man zelfs dan al klanten. Vroege vogels hebben schijnbaar al in het begin van de dag groenvoer nodig. Twee uur later een mandarijn kopen is er niet bij anders vallen ze flauw of iets dergelijks. En om deze ketters te klant te houden, wil de groenteboer nog wel eens, terwijl hij de perziken zorgvuldig afweegt, een gezellig deuntje fluiten.
U begrijpt, ik heb het niet zo op vitaminen.
Het liefst zou ik de beste man met zijn eigen komkommers op zijn fontanel te slaan. Heel hard. Maar ik weet me nog tot op heden toe te beheersen.
Ik koop mijn tomaten gewoon elders en loop dan, in een duidelijke als Albert Heijn herkenbare tas, een paar keer met mijn waar voor zijn winkel heen en weer. Dat zal hem leren.
Familie en vrienden die mij eens op vroege morgen hebben meegemaakt, zijn wel op de hoogte van het volgende tafereel; ik ben niet aanspreekbaar, ik moet niet naar iets moeten zoeken, geluiden moeten niet te hard zijn en alles wat op vrolijkheid duidt moet uit mijn buurt blijven. Gebeurt iets in de rijtje wel, of nog erger, twee of meer van deze dingen, dan krijg ik gewoonweg moordneigingen. Meestal blijft dit wel binnen de perken van alleen maar een snauw of een vuile blik, maar ik ben wel voor de rest van de dag verpest; of de zon nou schijnt of niet, ik ben bloedje chagrijnig.
Nou heb ik het voorrecht dat ik boven een groenteboer woon. Sterker nog, de man heeft praktijk aan huis. Deze man begint al om 6 uur. Dit weet ik, omdat ik wel eens wakker wordt van een krat meloenen die op de grond neer komen of een vrachtwagen die schijnbaar zijn motor moet laten draaien anders kunnen de tomaten niet overgeheveld worden. Om 8 uur gaat zijn winkeltje open. Wonderbaarlijk heeft de man zelfs dan al klanten. Vroege vogels hebben schijnbaar al in het begin van de dag groenvoer nodig. Twee uur later een mandarijn kopen is er niet bij anders vallen ze flauw of iets dergelijks. En om deze ketters te klant te houden, wil de groenteboer nog wel eens, terwijl hij de perziken zorgvuldig afweegt, een gezellig deuntje fluiten.
U begrijpt, ik heb het niet zo op vitaminen.
Het liefst zou ik de beste man met zijn eigen komkommers op zijn fontanel te slaan. Heel hard. Maar ik weet me nog tot op heden toe te beheersen.
Ik koop mijn tomaten gewoon elders en loop dan, in een duidelijke als Albert Heijn herkenbare tas, een paar keer met mijn waar voor zijn winkel heen en weer. Dat zal hem leren.
Buikdanseres raakt bil kwijt
Stukje gelezen op Nu.nl:
Buikdanseres raakt bil kwijt
Uitgegeven: 19 maart 2007 10:14
Laatst gewijzigd: 19 maart 2007 10:15
AMSTERDAM - Een Duitse buikdanseres heeft bijna 20.000 euro schadevergoeding geëist van een plastisch chirurg. De arts zoog een van haar billen weg, terwijl de 38-jarige danseres alleen vet van een van haar dijen verwijderd wilde hebben.
Julia Meyer, die optreedt onder de artiestennaam 'Cleopatra', werd in de privé-kliniek plaatselijk verdoofd, waardoor ze niet besefte dat de arts haar verkeerde lichaamsdeel behandelde. Toen de patiënte het eindresultaat te zien kreeg viel ze bijna flauw. "Mijn halve kont was weg. Compleet weggezogen!"
Vanwege de medische misser kan de buikdanseres voorlopig niet optreden. De Duitse vrouw kampt met een trauma en durft ook niet meer naar het zwembad.
Een bil op de dansvloer. Ik las het natuurlijk verkeerd. Althans, ik las het wel goed, maar mijn fantasie ging er weer mee aan de haal. Eigenlijk wilde ik het stukje eronder niet meer wilde lezen; in de angst dat dit niet gelijk zou zijn aan het filmpje wat er in mijn hoofd al afdraaide: een exotische dame die zo in haar buikdans verzonken is dat ze haar lichaam niet echt meer onder controle heeft en zo, pardoes, een stuk kont de dansvloer opzwiept. Achteraf had een deel van haar buik waarschijnlijk treffender geweest, maar ja…ik ben heb het niet verzonnen.
Maar nee, de schuld hier ging uit naar de plastisch chirurg. Die was iets te royaal geweest met wegzuigen. Waarschijnlijk met de gedachte;’die wijven zeiken altijd over die dikke achterwerken…pak ik dit ook mooi maar even mee’. En hopende dat de mevrouw, al dansende, de boel wel in proportie zou deinen. Maar zijn patiënt ging al meteen plat bij het aanblik van zijn noeste werk, dus weg illusie.
Cleopatra. Zo noemde ze zich. Naar de prachtige koningin van Egypte. Nu durft nu niet meer naar het zwembad. Of ze nog wel een dansje waagt is dan weer nergens terug te lezen. Wel dat ze Duitse is.
Vond ik mijn versie van het verhaal toch spannender.
Buikdanseres raakt bil kwijt
Uitgegeven: 19 maart 2007 10:14
Laatst gewijzigd: 19 maart 2007 10:15
AMSTERDAM - Een Duitse buikdanseres heeft bijna 20.000 euro schadevergoeding geëist van een plastisch chirurg. De arts zoog een van haar billen weg, terwijl de 38-jarige danseres alleen vet van een van haar dijen verwijderd wilde hebben.
Julia Meyer, die optreedt onder de artiestennaam 'Cleopatra', werd in de privé-kliniek plaatselijk verdoofd, waardoor ze niet besefte dat de arts haar verkeerde lichaamsdeel behandelde. Toen de patiënte het eindresultaat te zien kreeg viel ze bijna flauw. "Mijn halve kont was weg. Compleet weggezogen!"
Vanwege de medische misser kan de buikdanseres voorlopig niet optreden. De Duitse vrouw kampt met een trauma en durft ook niet meer naar het zwembad.
Een bil op de dansvloer. Ik las het natuurlijk verkeerd. Althans, ik las het wel goed, maar mijn fantasie ging er weer mee aan de haal. Eigenlijk wilde ik het stukje eronder niet meer wilde lezen; in de angst dat dit niet gelijk zou zijn aan het filmpje wat er in mijn hoofd al afdraaide: een exotische dame die zo in haar buikdans verzonken is dat ze haar lichaam niet echt meer onder controle heeft en zo, pardoes, een stuk kont de dansvloer opzwiept. Achteraf had een deel van haar buik waarschijnlijk treffender geweest, maar ja…ik ben heb het niet verzonnen.
Maar nee, de schuld hier ging uit naar de plastisch chirurg. Die was iets te royaal geweest met wegzuigen. Waarschijnlijk met de gedachte;’die wijven zeiken altijd over die dikke achterwerken…pak ik dit ook mooi maar even mee’. En hopende dat de mevrouw, al dansende, de boel wel in proportie zou deinen. Maar zijn patiënt ging al meteen plat bij het aanblik van zijn noeste werk, dus weg illusie.
Cleopatra. Zo noemde ze zich. Naar de prachtige koningin van Egypte. Nu durft nu niet meer naar het zwembad. Of ze nog wel een dansje waagt is dan weer nergens terug te lezen. Wel dat ze Duitse is.
Vond ik mijn versie van het verhaal toch spannender.
iffr
Anderhalf uur stond ik al in de rij van de 'centrale' kassa van het Rotterdams filmfestival voordat een vrouw met een hardnekkige kruin op haar achterhoofd, verderop in de rij, een klacht indiende bij een passerende medewerkster. Ik had ook graag een steentje willen bijdragen in de trant van;'Dit kán toch werkelijk niet!' (ik draai er liever niet omheen als ik ontevreden ben), maar ik was mijn stem kwijt. Niet zoals eergister met mijn portemonnee, maar kwijt alsin 'verkoudheid'. Om een één of andere duistere reden ben ik altijd ziek tijdens het festival. Is het niet kramp in de kuit, dan is het wel tbc (echt!) of dus nu verkoudheid. Best een drama als je verbaal niet meer kan uiten. Zo stond ik op het hengsel van het meisje voor mij waardoor die bijna voorover kukelde tegen de mevrouw met de kruin, toen we éindelijk gezamenlijk een stapje vooruit mochten doen. Ik zei dus echt heus;'sorry',maar daar kwam dus geen geluid bij en dus nu heb ik iemand zwaar teleurgesteld.
Overigens zette de klacht van de kruinen vrouw geen echte zoden aan de dijk. Ze kreeg als antwoord;'ik neem het mee voor de ideeënbus'. Volgendjaar moet ik dus maar een uurtje eerder van huis weg...
Overigens zette de klacht van de kruinen vrouw geen echte zoden aan de dijk. Ze kreeg als antwoord;'ik neem het mee voor de ideeënbus'. Volgendjaar moet ik dus maar een uurtje eerder van huis weg...
Zucht
Allemaal leuk en aardig zo'n blog...maar ik snap er nog geen zak van. Zodra ik mij aanmeld kom ik nergens een wachtwoord tegen! Alsof iedere malloot ( ik had hier eigenlijk een ander woord getypt, maar nu leest héél Nederland mee...) op mijn blog kan komen. Alsof je de deur van je huis wagenwijd openzet en zelf bij deur blijft staan;'Goedemiddag...ja, loopt u maar door hoor...doe alsof je thuis bent...let niet op mij'.
Daarnaast was ik 2 uur geleden mijn portemonnee kwijt. Maar nu heb ik hem weer. De stress sloeg om het hart. Maar hij zat verstopt op een verkeerde plek in mijn tas. Pokke portemonnee..doe dat in je eigen tijd...
En nu heb ik 2 lettertypes en die krijg ik er niet meer uit...dit is dus mijn dag...laat dat duidelijk zijn...
Daarnaast was ik 2 uur geleden mijn portemonnee kwijt. Maar nu heb ik hem weer. De stress sloeg om het hart. Maar hij zat verstopt op een verkeerde plek in mijn tas. Pokke portemonnee..doe dat in je eigen tijd...
En nu heb ik 2 lettertypes en die krijg ik er niet meer uit...dit is dus mijn dag...laat dat duidelijk zijn...
Abonneren op:
Posts (Atom)