Ik rekende mijn broodjes af en las ondertussen op het borst kaartje van de kassière dat ze 'Denies' heette. Nou is daar op zich niks mis mee natuurlijk, maar toch vroeg ik mij af of dat nou ook zo op haar geboortekaartje zou hebben gestaan. Of heet ze eigenlijk gewoon 'Denise' en heeft ze er zelf, lekker gek, 'Denies' van gemaakt? Of heeft haar leidinggevende behoorlijke dyslexie?
Terwijl ik zo stond te mijmeren begon ik, zonder dat ik het zelf goed en wel door had, zachtjes 'Oh Denie doo-be-do I'm in love with you' te zingen terwijl ik zo naar haar borst zat te staren.
Denies zelf vond het allemaal niet zo aangenaam meer en vroeg zelfs niet meer naar mijn bonuskaart.
"Blondies Denies was een jongen dus wat klopt er niet aan dit verhaal!"; mompelde ik gepikeerd terwijl ik mijn kadetten uit haar handen griste.
1 Kopje koffie
Ik had iets te vieren, maar er was zo snel niemand in de buurt om deze vreugde luister bij te zetten. Dus besloot ik alleen in een eettentje te gaan zitten. Om daar blij in mijn eentje om me heen te gaan zitten kijken.
Aangezien je uiteindelijk toch iets moet bestellen, koos ik met een groots gebaar voor een cappuccino. Na een paar minuten kwam de serveerster terug met een mok van formaat HUGE. Mijn hele vuist kon erin! (Nou kan ik me geen situatie voorstellen waarin ik mijn vuist in een lege mok zou willen duwen, maar ik kan zo gauw geen andere vergelijking verzinnen). Ze zette deze container voor mij neer met een blik van;'Ja meid, dat is nogal een plons hè, dat krijg jij nóóit op'.
HA! En daar had ze aan mij een slechte! O YES dat ik dat op kreeg! Dapper werkte ik me door de schuimkraag heen en al snel had ik ook de helft van het bruine goedje al op. Zelfvoldaan keek ik op en merkte direct dat ik een beetje dubbel zag. Mijn gedachtes en ook mijn motoriek gingen vanaf dat punt ineens ietwat ongecontroleerd.
"Suiker moest er nog in de koffie! Suik'r! SKRRrr" Op tafel stond een schoteltje suikerklontjes met feestelijk wat hart snoepjes vanwege aankomend valentijn (O Hell). Ik roerde 2 hartjes door mijn koffie en besloot nog een broodje tonijn te bestellen. "Ik hd nog nniniks gegeten. Dat zOU 't zijn". Broodjes heette daar 'bagels' en werden opgeleukt met idioot veel sla soorten bij het al enorme hoeveelheid basis materiaal. Ik slachtte zowat dit alles en met een trillende hand werkte ik het geheel naar binnen. De tonijn spetterde over het hele tafeltje heen en ook de koffie vond klotstend zijn weg over het randje van de mok.
Maar hulde! Oja! Na een tijdje was de koffie echt op! Met gepaste trots rekende ik af om vervolgens alsof ik op een lolo bal stond, stuiterend richting toiletten mijn weg te vervolgen. Aldaar deed ik shake-end op de bril een plas, waste ik met tikken waar menig Gilles de la Tourette patiënt nog een puntje aan kan zuigen mijn handen en tolde ik de toilet mevrouw, zonder de betalen en zonder pardon omver, richting roltrap waar ik nog tevergeefs schuddend mijn broeksriem probeerde vast te maken en stuiterde verder richting uitgang.
Kortom; ik denk ik niet dat ik ooit nog bij de Donner durf te eten.
p.s. U ziet aan de tijd van schrijven; hetklote spul doet nog steeds zijn werk.
Aangezien je uiteindelijk toch iets moet bestellen, koos ik met een groots gebaar voor een cappuccino. Na een paar minuten kwam de serveerster terug met een mok van formaat HUGE. Mijn hele vuist kon erin! (Nou kan ik me geen situatie voorstellen waarin ik mijn vuist in een lege mok zou willen duwen, maar ik kan zo gauw geen andere vergelijking verzinnen). Ze zette deze container voor mij neer met een blik van;'Ja meid, dat is nogal een plons hè, dat krijg jij nóóit op'.
HA! En daar had ze aan mij een slechte! O YES dat ik dat op kreeg! Dapper werkte ik me door de schuimkraag heen en al snel had ik ook de helft van het bruine goedje al op. Zelfvoldaan keek ik op en merkte direct dat ik een beetje dubbel zag. Mijn gedachtes en ook mijn motoriek gingen vanaf dat punt ineens ietwat ongecontroleerd.
"Suiker moest er nog in de koffie! Suik'r! SKRRrr" Op tafel stond een schoteltje suikerklontjes met feestelijk wat hart snoepjes vanwege aankomend valentijn (O Hell). Ik roerde 2 hartjes door mijn koffie en besloot nog een broodje tonijn te bestellen. "Ik hd nog nniniks gegeten. Dat zOU 't zijn". Broodjes heette daar 'bagels' en werden opgeleukt met idioot veel sla soorten bij het al enorme hoeveelheid basis materiaal. Ik slachtte zowat dit alles en met een trillende hand werkte ik het geheel naar binnen. De tonijn spetterde over het hele tafeltje heen en ook de koffie vond klotstend zijn weg over het randje van de mok.
Maar hulde! Oja! Na een tijdje was de koffie echt op! Met gepaste trots rekende ik af om vervolgens alsof ik op een lolo bal stond, stuiterend richting toiletten mijn weg te vervolgen. Aldaar deed ik shake-end op de bril een plas, waste ik met tikken waar menig Gilles de la Tourette patiënt nog een puntje aan kan zuigen mijn handen en tolde ik de toilet mevrouw, zonder de betalen en zonder pardon omver, richting roltrap waar ik nog tevergeefs schuddend mijn broeksriem probeerde vast te maken en stuiterde verder richting uitgang.
Kortom; ik denk ik niet dat ik ooit nog bij de Donner durf te eten.
p.s. U ziet aan de tijd van schrijven; het
Abonneren op:
Posts (Atom)