Beste moeder natuur,
Natuurlijk ben ik enorm dankbaar voor het lichaam wat u mij geschonken heeft. Maar toch wil ik u op een paar kleine slordigheidjes wijzen. Ik weet dat ik daar wellicht nu wat laat mee kom, zo na 30 jaar, maar neem het dan even mee voor de volgende generatie. Ik bedoel, de mens schijnt te moeten leren van zijn fouten van u, met evolutie en alles, dus dan zou u ook best wat kritischer naar u werk kunnen kijken.
Daarom het volgende bescheiden lijstje. (Ik had een veel langere lijst, maar ik snap best dat u het druk heeft, dus ik heb niet teveel op de details ingezoomd).
- Het fenomeen 'slapende ledenmaten' (wtf!)
- Waarom wil mijn linker oog liever de tegenovergestelde kant op kijken bij vermoeidheid?
- Waarom vind ik mijn eigen onderdelen die loslaten vrijwel direct walgelijk? (Hieronder vallen haren, nagels, huidschilfers etc.)
- Als ik slapen wil, stemt mijn hele lijf daarmee keurig in, maar mijn hersenen hebben doodleuk zoiets van;'Joh, wij hebben nog zoveel om te overpeinzen wij gaan nog even door...Maar let niet op ons hoor!' Dit staat gelijk aan: slapeloosheid.
- Honger had toch ook zonder geluid gekund? Ik voél het toch al? (Ik schaam me elke keer dood in gezelschap).
- Schijnbaar moet er nog minstens 3x extra op een wondje in je wang moeten worden gebeten.
- Die menstruatie. Even als vrouwen onder elkaar; dat toch ook makkelijk een jaarlijks iets kunnen worden? Maken we er meteen leuk feest van ofzo weet ik 't...Maar el-ke (fokking) maand??? Kom op!
- Dat structureel ongelijk verdelen van dat vet...moet ik dat zien als een foute grap?
- Oja, en nou ik toch aan het klagen ben; waarom had dat ene been niet iets langer gekund? Kost me klauwen met geld...elke keer die broeken aan laten passen.
Kijk maar even wat u er mee kunt...
Met vriendelijke groet,
Femmez
Geen opmerkingen:
Een reactie posten