Aangezien mijn digitale tv box het wel welletjes vond nadat ik de stekker er voor de 37ste keer in- en uit getrokken had (het beeld bleef steeds hangen..altijd op spannende momenten als 'oeh yeah ze gaan eindelijk zoenen!' *plop*...beeld vast...en nooit tijdens een suffe Robijntje lente bloesem reclame), was ik genoodzaakt televisie te kijken via de kabel.
Wat een armoe.
Naast dat ik nu steeds de old school gids erbij moet pakken om te kijken naar welk program ik nou eigenlijk zit te staren (kost energie, want ik moet uit liggende positie) heb ik ook bagger beeld (althans, ik zie het verschil alleen goed bij MTV, maar ik betaal me blauw aan die digitale shit dus 'klootjes volk tv' staat gelijk aan BAGGER!).
Een derde irritatie punt werd pijnlijk duidelijk tijdens de voetbal wedstrijd Spanje-Honduras. (Voetbal interesseert me normaliter werkelijk geen moer, maar zodra je wat langer blijft hangen heeft het hetzelfde effect als Bob Ross of de programma's die, meestal rond het middag uur, producten verkopen die je, na gebruik, altijd gemakkelijk onder je bed kan schuiven; gebiologeerd blijf je kijken).
Mijn bovenbuurman had duidelijk nog niet zijn digitale tv naar de goden geholpen, want zijn sportcommentator kwam met wat vertraging na de mijne. (De knul mag trouwens wel eens met Willeke Alberti op stap, want zijn volume staat standaard bij elke daad die hij doet op standje 'is dat nou nodig?').
Dit echo effect leek nog het meest op de situatie op de achterbank van de auto van de familie Zwier op de route soleil 25 jaar geleden;
"Het was buitenspel! Dat ziet toch ie-de-reeheen!!"
*1 seconde later met iets verdraaide stem*: "Het was buitenspel! Dat ziet toch ie-de-reeheen!!"
Alleen was er nu geen moeder Zwier die haar hand achter haar stoel bracht, een stukje kinder been vel pakte en even omdraaide om de situatie tot verdere escalatie te stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten