Moest 2 dagen verplicht thuis blijven van mijn baas (althans, ik was niet geschorst omdat ik 3 rollen plakband had gejat of iets dergelijks, maar 't was allemaal onder het mom;'Hemelvaart en 'extra-vrije-dag-uit-je-eigen-zak'). Nou hoor je mij hier niet over klagen, maar ik had dus werkelijk geen R E E T te doen. En dat ik liet ik me dan ook lekker aanleunen. Ik lendigde me dan ook 2 dagen héérlijk lam. Ik hing uren op de bank met een afstandsbediening in mijn ene hand en een zak large (de teleurstelling was groot dat dit niet de snoepjes zelf betrof) m&m's in de andere. Uit baldadigheid had ik zelfs mijn veters niet gestrikt.
Zo'n houding waarvan mijn moeder zou zeggen; 'Ga 's wat doen...'
Zo kwam ik al zappend langs het opnieuw in leven geroepen 'Koffietijd'. Ik haakte in op het moment dat een model stond te koken (kanttekening; ik hoorde later dat het een model betrof aangezien ze het boek 'Kokkerellen met modellen' stond te promoten. Uren en uren brainstormen zijn waarschijnlijk vooraf gegaan om een met een dergelijke titel op de proppen te komen).
Loretta Schrijver, die ik normaal best hoog heb zitten maar toch echt niet het oudbollige en tikje foute gehalte van Mireille behaald die dit programma toch groot heeft gemaakt, begon mij enigszins lichtelijk te irriteren toen ze het model wees op het feit dat de tonijn die ze net tussen de aardappelschijfjes wilde laten glijden, met uitsterven werd bedreigt. Quinty, op haar beurt, had duidelijk de kernwoorden 'gezellig' en 'betrokken' op haar kaartje in haar hand staan want of de hond van Loret (zij mag 'Loret' zeggen) nou een dikke drol midden op tafel zou draaien of het decor zou in de fik vliegen omdat het model de tonijn van de zenuwen flambeerde; Quinty reageert standaard met; 'Nou, helemaal leuk...Toch?'
Bij de retorische vraag; 'Hou je van lekker eten?' hield ik het voor gezien en keek ik nog een half uur naar de herhaling van 'Catherine voor de Verandering'. Heerlijk jaren '90 onbenulligheid. Het bestaat nog. Zalig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten