De hele middag had ik al op het balkon gezeten op mijn Blokker stoel waarvan ik nog steeds spijt heb dat ik er niet een tweede bij heb gekocht. Ik kon er toentertijd maar eentje dragen (in de winkel even uitgetest door met de stoel tussen de 'keuken artikelen' heen en weer te lopen) en daarnaast vond ik het al gênant genoeg om met één stoel over het Zuidplein te zeulen. Op een camping kijkt niemand er van op, maar in een overdekt winkelcentrum voel je je toch een vreemde eend in bijt met een appeltjes groene tuinameublement onder je arm.
Daar op mijn balkonnetje kweekte ik en passant 2 knal rooie kijk-mij-genieten-van-mijn-vrije-dag armen terwijl ik me door een dik boek over cocaïne in de 1ste wereld oorlog werkte. Kortom: genieten.
Na 3 hoofdstukken over knetter stoned in de landgraven zwoegen kreeg ik behoorlijke dorst, dus op de tast (je ziet binnen geen steek meer als je uren naar witte bladzijdes zit te staren) trok ik een fles water uit mijn koelkast en liep er weer mee terug naar mijn buitenverblijf.
Wat schept mijn verbazing! Had een dikke vlieg mijn plek in genomen! Pontificaal zat hij daar! Met z'n zonnebril op!
Kijk en toen baalde ik dat ik dus niet 2 van die groene stoeltjes had gekocht. Had ik er fijn naast kunnen gaan zitten. En met hem kunnen discussiëren over de dubbelhartige rol die een Nederlands bedrijf met medeweten van de overheid speelde in de oorlogsgeschiedenis. Hadden we er een flesje wijn bij gehaald. En als de zon achter de appartementen wegzakte keken wij elkaar zwoel in de ogen. Want je leert elkaar natuurlijk wel kennen als je het over zulke niet-triviale onderwerpen hebt. Nou moest ik binnen wachten tot die vlieg mijn boek uit had. En zat ik binnen met een Libelle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten