Vanmorgen stond ik in de metro me te ergeren aan het feit dat ik niet kon zitten en ineens bekroop me het gevoel dat er iets raars aan de hand was. We waren al een paar haltes verder en ik ontdekte ineens dat het heel erg stil was. Terwijl het schompes druk was in dat gevaarte! Iedereen staarde voor zich uit, las een gratis krantje of zat interessant te touchscreenen met zijn mobieltje. Alsof we ons in de wachtruimte van een dokter waanden. Goed, je hoorde de elektronische mevrouw wel. ( Haar vorige generatie kon ik trouwens veel beter waarderen...heerlijk met dat lichtelijk Rotterdamse accent verveeld voor zich uit articulerend met die vreemde pauzes ertussen; "Station Wilhelminaplein. Let op...dit perron loopt...schuin. Station Wilhelminaplein". Waarschijnlijk hoorde ze zelf, na al 16 keer heen en weer te zijn gereisd die dag, niet eens meer wat ze zelf zei...dat verklaard waarschijnlijk die automatische ondertoon...)
Maar verder geen geluid dus. Ja, dat van de metro zelf natuurlijk. Anders was ik wel uitgestapt. Ga me natuurlijk niet in een volle metro persen die stilstaat. Wil een end meegaan met kudde gedrag maar er zijn grenzen.
Maar stilte dus. Geen geluid. Nada. Noppes.
Ik moest gewoon mijn Ipod uitzetten om het te horen.
Bizar.
En dat was 't.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten